Կիրակնօրեայ խօսքը. նորահռչակ Սուրբ Պապը` մեծ հայասէրը…
ՄԵՍՐՈՊ ՀԱՅՈՒՆԻ
Սիրելի՛ ընթերցող, «Հռոմ-Վատիկան, 2 ապրիլ 2005-ի իր վախճանումով
հայերս ունեցանք նոր պաշտպան մը երկինքին մէջ` հայասիրութեան մարմնացումն ու ներշնչարանը`
Յովհաննէս-Պօղոս Բ. սրբազան քահանայապետը, զոր այսօր կը յորջորջեմ «Մեծ» եւ մօտ ապագային
պիտի կարենանք անուանել զայն «Սուրբ»: Հայասէ՛ր սուրբը: Յարգա՛նք անոր անթառամ յիշատակին
ու խնկելի անունին»: Մայիսի` Աստուածամօր նուիրուած ամիսին սկիզբը քեզ կ՛ողջունեմ
վերի պարբերութեամբ, որով աւարտեցի «Այնճար, 22 ապրիլ 2005»-ին տուած «Յովհաննէս-Պօղոս
Բ. Մեծին հայասիրութիւնը» բանախօսութիւնս: Ճիշդ ինն տարի ետք, 27 ապրիլ 2014-ին սրբադասուած
Մեծն Յովհաննէս-Պօղոս Բ. պապին (1978-2005) հայասիրութեան մասին քանի մը տուեալներ հայթայթելու
խնդրանքին կ՛ընդառաջեմ ամենայն սիրով, երախտագիտութեամբ ու շնորհակալութեամբ` նկատմամբ
նորահռչակ սուրբին: Յովհաննէս-Պօղոս Բ. քահանայապետը (1920-2005) տուաւ ամէն ինչ եւ
ամէն մէկուն: Այս «ամէն ինչ եւ ամէն մէկ» համայնականութեան մէջ ներառուած են հայերը,
որոնց հանդէպ սրբազան պապը մշտապէս ունեցաւ մեծ սէր, գորով, խանդաղատանք եւ դրուատիք: Արդ,
անյապաղ կ’ուրուագծեմ սրբազան պապին հայասիրութեան պատմութիւնը` տալով միայն քանի մը
թուականներ ու դէպքեր, որոնք խօսուն են, կը շոյեն մեր պատկանելիութիւնը եւ կ’առթեն արդար
հպարտանքը: Անյուշ կը ձգեմ եկեղեցական եւ աշխարհական հանդիպումները բարձրագոյն մակարդակին
վրայ: Նոյնպէս յոբելեաններուն առիթով` սուրբ պատարագներն ու այցելութիւնները: - 6
հոկտեմբեր 1991-ին վերահաստատեց Հայաստանի հայ կաթողիկէ թեմին արքեպիսկոպոսական առաջնորդութիւնը: 7
հոկտեմբեր 1991-ին, Ս. Վարդարանի տօնին օրը, օրհնութիւնն ու բացումը կատարուեցաւ Աշոցքի
մէջ «Նարեկի Տիրամայր» հիւանդանոցին, որ Հայաստանի ամէնէն արդիական բուժարանն եղաւ եւ
կառուցուած էր սրբազան պապին նուիրատուութեամբ ու դրամական օգնութեամբ` կաթողիկէ «Քարիթաս»-ի
եւ այլ միջազգային բարեգործական հաստատութիւններու, որոնք գործադրել ուզեցին քահանայապետին
կոչը` անմիջապէս օժանդակելու մեր երկրաշարժահար հայրենիքին: - 25 մարտ 1999-ին բացումը
կատարեց «Հռոմ-Հայաստան» միջազգային ցուցահանդէսին` Հայաստանի նախագահին, Ամենայն Հայոց
վեհափառին, հոգեւոր տիրոջ եւ բազմաթիւ եկեղեցական, քաղաքական, դիւանագիտական ու մշակութային
անձնաւորութիւններու ներկայութեան: - Համարեա առիթ չէ փախցուցած խօսելու 1915-ի Մեծ
եղեռնի մասին, իսկ 10 նոյեմբեր 2000-ին` պապին կատարած ճանաչումը Հայոց ցեղասպանութեան
զօրաւոր խլրտում յառաջացուց միջազգային մակարդակով: - 2 փետրուար 2001-ին Վատիկան
լոյս ընծայեց սրբազան պապին «Առաքելական նամակը հայ ժողովուրդի քրիստոնէութեան դարձին
տասնեօթներորդ դարադարձին առիթով», որ տպուելով Ս. Աթոռին բազմալեզու պաշտօնաթերթին մէջ`
սեփականութիւնը դարձաւ բոլոր քրիստոնեայ ազգերուն: - Հայերուս քրիստոնէութեան դարձին
1700-ամեայ յոբելեանին առիթով քահանայապետին այցելութիւնը մեր երկրին` 25-27 սեպտեմբեր
2001-ին, որ պատմական եղելութիւնն եղաւ եւ մեծագոյն ապացոյցը` իր հայրական սիրոյն ու
համարումին: - Աշխարհին ուշադրութիւնը կեդրոնացուց Հայաստանի վրայ, յատկապէս` միջազգային
լրատու գործակալութիւններուն, որոնց գովազդի ու յարակոչի կատարած աշխատանքին համար միլիոններ
տալու էինք: 7 հոկտեմբեր 2001 թուականն ալ անջնջելի պիտի մնայ ապրիլ 24-ի տարեգրութեան
մէջ, քանի այս օրը Յովհաննէս-Պօղոս Բ. Իգնատիոս արք. Մալոյեան ապրիլեան նահատակը «Երանելի»
հռչակելով` վաւերացուցած եղաւ Ս. Աթոռին ճանաչումը Հայոց ցեղասպանութեան: - 19 յունուար
2005-ին, հայածէս Ս. պատարագէն ետք, հիւանդ պապին կողմէ կատարուած օրհնութիւնը Ս. Գրիգոր
Լուսաւորչին հոյակերտ արձանին, որուն համար հրաման տուած էր, որպէսզի զետեղուի Ս. Պետրոսի
տաճարին արտաքին պատին վրայ: Հոն միլիոնաւոր մարդեր պիտի տեսնեն եւ կարդան ամէն տարի
գովազդ- ծանօթացումը հայ ժողովուրդին մասին: Անշուշտ, որ տակաւին կան իրագործումներ,
թուականներ ու դէպքեր, բայց հոս յիշուածներուն դիմաց` արդէն իսկ կարելի է կրկնել Ֆրանսայի
նախկին նախագահին` Վալերի Ժիսքար տ՛Էսթէնի հանրածանօթ դարձած այս վկայութիւնը նորոգ հանգուցեալ
Յովհաննէս-Պօղոս Բ. քահանայապետին մասին, որուն դագաղին առջեւ Միացեալ Նահանգներու այն
օրերուն հրաժարեալ ու պաշտօնավարած երեք նախագահները ծնրադրեցին. «Սուրբ մը աւելի պիտի
չկարենար իրագործել: Պապը գործի մարդն էր` դարձած սուրբ մը»: Արդ, կրկնե՛նք աղօթական
բաբախիւնները, որոնցմով կը տրոփէր օգոստափառ աղօթողին սիրտը հայերուս հանդէպ. «Ո՜վ Սուրբ
Աստուածածին, օրհնէ՛ հայ ժողովուրդը: Դարձո՛ւր Քու հայեացքդ դէպի երկիրն հայոց, նայէ՛
իր լեռներուն, որոնց վրայ ճգնեցան անթիւ բազմութիւններ սրբակեաց ու գիտնական վանականներու: «Նայէ՛
իր տաճարներուն եւ ժայռերուն, որոնք ապառաժներէն ծնած են` Երրորդութեան ճառագայթէն թափանցիկ:
Նայէ՛ իր խաչքարերուն, որոնք յուշարձաններն են Քու Որդիիդ, որուն չարչարանքը կը շարունակուի
մարտիրոսներով: Նայէ՛ իր մանչ եւ աղջիկ զաւակներուն, որոնց սրտին մէջ կը հնչեն երեքսրբեան
երգին հետ` Քու գովեստներդ, որ իրենց Մայրն ես գողտրիկ: «Այնպէս ըրէ, որ ո՛ւր ալ երթան,
մտիկ ընեն իրենց հայու սրտի կանչին, որուն խորքէն միշտ աղօթք մը պիտի ժայթքի` իրենց Տիրոջ
ուղղուած, եւ սրտառուչ աղերսանք մը Քեզի, որ զիրենք կը պաշտպանես Քու մայրական հովանիիդ
ներքեւ: «Ո՜վ քաղցրագութ Կոյս, ո՜վ Մայր Քրիստոսի եւ Մայր մեր, Մարիամ»: Այնճար,
4 մայիս 2014